Ne yapacaklarını bilmiyorlardı, öylece oturup; boşluğa dalmış binbirtürlü kelime haznecikleri beyinlerinde dolanıyordu.Konuşmuyorlardı halbuki çok şey anlatıyorlardı.Birbirlerine bakıp, söylediklerini onaylıyorlardı bakışlarıyla.Kimse duymuyordu konuştuklarını ama sanki duymayan kalmamış gibi yaşıyorlardı...
İçimden geldi...
Hoşçakalın.
Matruşkanın Kalbi..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder